"ALIŞTIRILAN" MİLLET YARATMAK

                      “ALIŞTIRILAN” MİLLET YARATMAK

“Alışmak” bilinen yaygın anlamının dışında “tutuşmak” “yanmak” manasına da kullanılmaktadır. “Ataşı alışırdım” denir mesela bizde. Azerbaycan Türkçesinde   “kibrit”,  “çakmak” yerine kullanılmaktadır. Neye alıştırmak için bu kadar izahat, ona gelirsek;

Son genel seçimden bu yana verdiğimiz şehit sayısı, “Kıbrıs Barış Harekâtında verdiklerimizden fazla.  Her gün şehit haberi var. Babam rahmetlinin bir sözü vardı,  bu gibiler için; “kıyamazsın bir çift gözle bakasın” derdi. Ne canlar, ne civanlar canlarını verdiler sırf bizlerin rahatları için.  Sıradan haber oldu artık şehitlik. Asıl vahim  olanı  toplumun buna alıştırılmış olması. Bir düşünürsek son zamanda alıştırıldıklarımızı, hiç olamaz sanırdık hâlbuki.

Üç milyon Suriyelinin ülkemize yerleşeceklerini (bugünün göçmeni, yarının seçmeni)

Eli kanlı beş bin teröristin devletin duyarsızlığıyla şehirlere doluşacaklarını.

İçinde alın teri bulunmayan paraların meşru ve helal sayılacağını.

Andımızın yasaklanacağını,

“Türk”, “Atatürk” diyebilmenin şehitlere vurgu yapmanın, onlara dikkat çekmenin bile yürek işi olacağını;

(Bir eğitim semineri sonrası kursiyerler adına konuşma yapacak birisi bir kısa konuşma metni istiyor bizden. ‘Bulunduğumuz salona adı verilen şehit öğretmenimizle birlikte Nusaybin’de bugün verdiğimiz beş şahidimize Allahtan rahmet diliyoruz’ cümlesi de içinde geçen bir metin tutuşturuyoruz eline. Okumaya cesaret edemiyor bu eğitimcimiz ne yazık ki. Ola ki maksat aranır. Başım derde girer diyerek)

“Kâhtı rical”  lider yokluğu demek. Tam da böyle zamanda kendini belli ediyor işte bu adam yokluğu.  Bir düşünelim şimdi Muhsin YAZICIOĞLU ismini. Onun varlığının kimi rahatsız edeceğini. Yokluğunun siyaseten kime, kimlere yaradığını.

Ölümü üzerindeki sır perdesinin neden hâla bir türlü aralanamadığını.

Şu söz merhuma aittir;

“Şehit vermekten  daha kötü bir şey varsa o da şehit haberlerine alıştırılan bir millet yaratmaktır”.

O noktadayız ne yazık ki.

Bu işin “hazmettire hazmettire” olacağını baştan demişti bize bir üst ağız.

Bu kadar kolay olacağına ihtimal vermemiştik ama. Alıştırıldık işte…

Biz de “alıştık”.

Kor oldu yüreğimiz.

Alışmanın bizdeki anlamıyla.

Bahtiyar Vahapzade üstadın dizelerindeki türden.

“Alışırıam için için.

Sual gopur içerimden, Niçin niçin?”

Ama alıştıramayacak kimse bu kadar şehit vermenin bu işin fıtratı olduğuna bizi.

Yanlış politikaların faturasının masumlara, çaresizlere ödettirilmesini.

Peki, daha ne kadar bu gidiş böyle?

“Alıştıranın” gösterdiği cesaretin, “alıştırılanda”  da olacağı zamana kadar. O olmadığı sürece çok şeye alıştırılırız daha.

Milli Mücadelenin toptan itibarsızlaştırılmasına da.

Cumhuriyetin kazanımlarının bir bir elden çıkartılmasına da.

Onun sonucunda Türk Milletine armağan edilen milli bayramların tedavülden kaldırılmasına da.

Daha bunun gibi pek çok şeye.

Bu duygularla;

Birlikte idrak ettiğimiz “Kutlu Doğum Haftası”  ve “23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramınız”  kutlu olsun.

Osman ERENALP

Ankara Nisan 2016