• Anasayfa
• Anamur ve Türkler
• Anamurium'dan Anamur'a
• Anamur'un Tarihi
• Anamur'da Turizm
• Anamur'a Ulaşım
• Anamur'da Sosyal Hayat
• Anamur Tarım ve Toprak
• Anamur İlçe Haritası

                              BİR ANI; GURUR

Memleketim kan ağlıyor, onlarca şehite memleketim yas tutuyor. Şehit anaları için için yanıyor. Ama hepsinin başı dik hepsi mağrur. Şehit anası, şehit babası olmanın gururunu taşıyorlar. ''Vatan sağolsun'' diyorlar. Kim saracak onların yarasını bilmiyorlar; bilemiyorlar. Canlarından can koptu, en büyük acıyı yaşadılar.

Bizler bu acılarla kahrolurken, vatan nasıl sağ olur...Bugün kaç şehit vereceğiz diye korkarak televizyona bakarken vatan nasıl sağ olur, onu bilmiyorlar, kimse bilmiyor..

Ben anarşinin en yoğun olduğu dönemlerde ortaokul yıllarındaydım. Gün geçmezdi olaysız. Kaç kez gözümün önünde gençler birbirlerini bıçakladılar. Kaç arkadaşımızı polis tutukladı hatırlıyorum, dün gibi. Fakat hemen yanıbaşımızdaki olaylarda bile polisle hiç muhatap olmadım. Çabuk hissederdim zararın nasıl geleceğini ve hemen ya müdürün ya da öğretmenler odasının olduğu kata çıkardım. Bir gün ders zilinin çalmasını beklemek üzere sıradayız. Tam o anda arkadan bir slogan atıldı, karşı taraf başka bir sloganla karşılık verdi. Gerisini tahmin edin. Tam bir kaos. Bana göre rezillik. Zıpladığım gibi merdivenleri kendimi bir sınıfa attım. Ben şimdi hep kendimden bahsediyorum ya, benim gibi düşünen elbette başka arkadaşlarımda vardı. Sonra sınıfın penceresinden seyretmeye başladık. Kaç kişiyi götürdü polis hatırlamıyorum. Babamın beni günlerce okula götürüp, çıkışta aldığını bilirim.

Bir gün ders esnasında müdür yardımcısı sınıfa girdi pat diye. Bizlere birer kâğıt dağıttılar. Kâğıtta, şüphelendiğimiz kişiler varsa onların isimlerini yazıp müdüriyete teslim etmemiz talimatı vardı. Aynen şunları yazdığımı dün gibi hatırlıyorum.''Şüphelileri sizler bizlerden daha iyi bilirsiniz''...Teneffüs arasında herkes elindeki kâğıdı teslim etti. O zamanki çocuk aklımla bunun idarenin fikri olduğunu düşünmüş ve çok kızmıştım. Derslerle boğuşurken birde bunlarla mı uğraşacaktık? Ama şimdi anlıyorum ki bu polisin fikriymiş. 2.dersin sonuna doğru ben ve bir kaç kişinin adı anons edildi ve teneffüs arasında müdüriyet'e gitmemiz emrolundu. 

Polis miydi ne?

İşte benim kuşağım bu günleri gördü. Çocuklarım bunları yaşamadı diye sevinirken, tarih tekerrür etmeye başladı. Kral aynı, vezir aynı, kale de aynı ama piyonlar farklı. Hızlı olanın kazandığı dönem. Türkiye’m bir adım ilerleyince üç adım geri götürmeye çalışıyorlar. Bu oyun yıllardır aynı.

Canım Türkiye’m uyan, uyan gaflet uykusundan. Ama bu uyanışta akıllı, zeki ve çevik ol. Adımlarını sükûnetle at. Metanetli ol. Tarihine bak. Osmanlıyı savaşarak yıkamayacaklarını anlayanlar; kaleyi içten yıktılar. Aynı oyunlara alet olma. Bu işler eline bayrak alıp caddelere dökülmeyle değil, vatanını kendi evin gibi görme güdüsüyle olur. Bir düşünün evinizi dışarıdan gelecek bir zarara ve hırsıza karşı nasıl koruyorsunuz. Vatanınızı da aynen öyle koruyun. Eviniz gibi.

Haberleri seyretmeye korkuyorum.

Acaba bugün şehit var mı?

Kalbim acıyor, yüreğim yanıyor. O acılı annelerin, babaların hissettiklerini hissetmeye çalışıyorum. Ama ateş düştüğü yeri yakar derler.

Gözümden iki damla yaş geliverdi birden, sonra iki damla daha ve ağladım doyasıya...

Sizler sıcacık yuvalarınızda, o fidanlar dağlarda, şehit oldular, şehit oldular, şehit oldular...

Bu acıya yürek dayanmaz.

Dik tut başını şehit anası.

Dik tut başını şehit babası.

Sana bu acıları yaşatanlar elbette daha büyük acılar yaşayacaklar.

VATAN SAĞOLSUN...

Nilgün ÖZTÜRK

Şair

nilgunozturk33@hotmail.com

• BİR ANI; GURUR

ANKET

Tüm Anketler