AYNI ÇATI ALTINDA
(Eğitimin Denetimi)
M. E. Bakanlığımızda denetimin “tek çatı” altında birleştirilmesi yıllardır konuşulur. Şuralarda kararlar alınır. Bakanlar değişir gündeme gelir. Sendikalar, dernekler tarafından dile getirilir. Görüşmeler olur, yazışmalar yapılır ama sonuç aynı kalır hep.
“Bakanlık bir, denetim sistemi iki”
Bu konu bugünlerde de gündemde. Düne göre sonuca daha yakın göründüğümüz bu noktada lehte aleyhte görüşler belirtilmekte yazılar yazılmakta.
Bu hususta bizim diyeceğimiz şudur;
“Tedrisatta vahdet, teftişatta kesret” olmamalı. Bir bakanlığın bir denetim sistemi olur. Kademelendirme olacaksa kendi içinde olmalı. Hoşgörünüze sığınarak eşdeğer hizmeti görenden “biri sokağın kedisi diğeri ciğercinin kedisi” muamelesi görmemeli.
Her kademenin eğitimi önemli. Denetimi de önemli. Anaokulundan itibaren birinde gevşeklik olursa diğerine sirayet eder. Bu bütüne yansır. Telafisi zor olura. Mümkün olmaz hatta. Ülke kaybeder. Geleceğimiz yara alır. “Denetmen” de “denetçi” bir bakanlığın mensubu. Ona hizmet veriyor. Kurumlarını denetliyor. Rehberliğini, incelemesini, soruşturmasını yapıyor. Başka bakanlıktan adam çağrılmıyor bu işler için.
Baştan buyana “denetmen” sıfatına alışamadığımızı da belirtelim.
“Değiştirdim” diyerek görüldü ki;
“Kırk yıllık kâni olmuyor yani”.
Resmi yazışmalarda kullansak da “müfettiş” demeye devam ediyoruz. Düzeltileceği günü de bekliyoruz sabırla.
İşte son on yılda bize münasip görülen adlar.
“İlköğretim Müfettişi- Eğitim Müfettişi- İl Eğitim Denetmeni”
En son adımız ne olacak merak ediyoruz şimdiden.
Şunu belirtelim. Ad aramaya hiç gerek yok. “Millisini” budamadan, bakanlığımızın adı ne ise o şekilde;
Adıyla tadıyla “Milli Eğitim Müfettişi”
Müfettişlik “muin” adıyla Osmanlıdan bize miras. Dolayısıyla da köklü geçmişi olan bir meslek “Kök mazideyse varsın atiye de uzanıversin”. Kime ne zararı var bunun?
Elin oğlu suni kök değerlere tutunuyor. Biz var olanı söküp atıyoruz. Hatayı kabullenmek de bir erdemdir. Yanlış hesap meclisten döner inşallah. Düzeltileceğini umuyoruz.
Hatıramı nakledeyim bir de bu konuda;
Başkentte askeri lojmanların içinde kalan bir okulumuza gitmemiz gerekiyor. Nizamiyede nöbetçiye “İl eğitim denetmeni” olduğumuzu söylüyoruz. Kimlik istiyor. “ilköğretim müfettişi” eski adıyla deyince “buyurun” deniyor.
Mesuduz, bu konuda sayın bakanımız da bizim gibi düşünmekteler. Edebiyatımıza mal olmuş “Çağın en güzel gözlü maarif müfettişi” şiirine dikkat çekiyor bir soru üzerine.
“Ölen insan mıdır ondan kalacak şey eseri”
Kimileri sadece içkisini hatırlasa da, Can Yücel’e, minnet borçluyuz. Müfettiş çocuklarının hissiyatına tercüman olduğu için. Bu güzel dizeleri kaleme aldığı için. Kim daha günahkâr? O Hak divanında bellolur. “Allah taksiratını affetsin” demek düşer bize ancak.
“Eski aylar kırpılıp yıldız yapılıyor”.
“Bu terazi bu sıkleti çekemez” v.s. deniliyor. Dikkate almak istifade etmek gerekiyor bütün bunların hepsinden. Bir adla itibar kazanılmıyor tabi. Ona değer katmak asıl önemli olan. Ama ne denirse densin. Mevlana diliyle söylersek şayet;
“Şaşı biri iki görür, biz ise ikiyi bir”
Bayrak şairimiz Arif Nihat Asya şunu demişti yıllar evvel;
“Senelerden beridir öksüz ve yetim,
Bir bakanlık biliriz milli eğitim”
Öksüzü, yetimi ortada bırakmak olmaz.
Bir yerden başlamak gerek.
“Değirmen iki taştan muhabbet iki baştan”
“Duvar duvara demiş köşede buluşalım”.
Bir takvim yılı kafidir bunun için.
İş rayına girer daha sonra. Uyum olur.
Türk’ün göçü yolda düzülür.
Taraflar için bu ne bir zafer, ne de hezimet.
Kararı önceden alınmış ama gecikmiş, olması gerekli bir uygulama o kadar..
Hiçbir güzel söz, hiçbir güzel işin yerini tutmuyor Gelinen noktayı önemsesek de ortada alınmış bir sonuç yok henüz. Sonuca ulaşılsın teşekkür adına bizim de “atıfta” bulunacaklarımız olacaktır elbet (Sendikalar, dernekler, Başkanlar, sade sıradan isimsiz neferler v.s.)
Karar ülkemize, Milli Eğitimimize ve onun ağır işçileri Milli Eğitim Müfettişlerine hayırlı olur inşallah.
Osman ERENALP
Milli Eğitim Müfettişi
Bu haber 2230 defa okunmuştur.
.jpg)
.jpg)
