SUYUN BAŞINDA OLANLARA

         “Sular yükselince balıklar böcekleri yer

         Sular çekilince böcekler balıkları yer

         Zamanı gelince kimin kimi yiyeceğine suların akışı karar verir…”  (Kızılderili Atasözü)

         Cemiyet yapısı içerisinde cemaat ruhu ile bir araya gelen, aynı misyon doğrultusunda inanç birliği ile aynı ruh ve mânâ iklimini paylaşan insanların gayesi, suyu sadece kendi bağına, kendi tarlasına çevirmek değildir.

         Suyun akışına hep birlikte; el birliği, gönül birliği ile yön verilmezse,

         Sular müşterek faydaya yönelik bir istikamette ıslah edilmezse, Bir gün sel olur,bir gün çağlayan!..,

Bentleri yıkarak önüne geleni sürükler, bir moloz halinde.

Böyle bir sürüklenişte, herkes bir taraftan can derdine düşerken, bir taraftan da sel önünden kütük kapma yarışına girer.

Sular seller olup ortalığı sürükleyince azgın dalgalarla…

Kaçacak delik arayanlar,

Sular durulunca, hepsi birer Fatih, hepsi birer Kaptan-ı Derya olurlar.

Sahip çıkmazsan zamanında suyun akışına, bir gün senin de yıkar, en yıkılmaz kaleni.

Unutma ki; fırtınalar estiren, tufanlar koparan sağanaklar, küçük su damlacıklarının bir araya gelmesindendir!..

Unutma ki suyun azmidir,

Zamanın törpüsü ile delip geçen mermeri.

Su, sağlık gibidir, zaman gibidir.

Ve bir kudret, güç ve kuvvettir! Berekettir!..

Bildiğin zaman değerini!..

Elindeyken imkânın suyu değerlendirmeye, akan suya yön vermeye…

Eğer bilmezsen kadrini, kıymetini

Bir susuz çöle dönersin.

En çok ihtiyaç hissettiğin zaman suya!

Bir damlacık, gönül bağına ilâç gibi, rahmet gibi.

Bir seraba aldanmış çaresiz Mecnun’a dönersin.

Bilmelisin!..

Bilgiyi bilmelisin…

Su gibi aziz, derin kendini bilmelisin.

Yunus’ça, bilgi; ilim demektir.

İlim kendini bilmektir.

Kendini bilmek, Rabb’ini bilmektir!

Rahmeti, merhameti, adaleti, hülâsa sevgiyi bilmektir.

“Hâk-i pâyineyetem der ömrlerdir muttasıl

Başını daşdandaşa urup gezer avâre su

         Zerre zerre hâk-i dergâhına ister sala nûr

         Dönmez ol dergâhtan ger olsa pare pare su.”(Fuzûlî)

(Su, ömürler boyunca -Hz.Peygamber’in- ayağının toprağına -mezarına- varayım diye , başını taştan taşa vurarak avare gezer durur.

Su,zerre zerre eşiğinin toprağına nûr salmak ister. Param parça bile olsa o dergâhın yolundan dönmez.)

Bugün suyun başını tutanlar,

Su akarken testisini dolduranlar,

Suyun kaynağının sevgi, emek, paylaşma imbiğinden süzülerek damla damla…

Ve katre katre birikerek gözyaşlarıyla, alın teriyle çoğalarak geldiğini iyi bilmeli.

Bulanık suda balık avlayanlar,

Bütün marifetlerini sadece suları bulandırarak yanlışın suyuna gitmek yerine,

Hak ve hakikatte, doğrulukta çifte su verilmiş çelik gibi olabilseler…

Arzular… Tutkular… İhtiraslar…

Suya yazılmış bir yazı kadar sürecek zamanın ateş böcekleri.

Havadan sudan dünyevî arzularla bir avuç suda koparılan fırtınalar…

Sular durulunca,

Geride ruh ve mânâda muteber olanlar kalır.

Sel gider, kum kalır!

Su zaman olup akacaktır,

Su akmayınca durulmaz!

Ancak durgun su yıldızları yansıtır!

“Bir yerde küçük insanların büyük gölgeleri oluyorsa, o yerde güneş batıyor demektir…”

Güneş batınca gölgeler iner suya,

Su uyur, fısıldaşır.

Mutlaka!..

Ne kadar azametli bir ağaç

Ve ne kadar erişilmez gibi görünen yüksek dallarınız da olsa,

Bir gün mutlaka

Yapraklarınız dökülür suya.

Ve bir su gibi akar, akar, akar gidersiniz!..

(Suyun başında olanlara ithaf edilmiştir.)

                                                                  Mehmet Ali KESKİNASLAN