• Anasayfa
• Anamur ve Türkler
• Anamurium'dan Anamur'a
• Anamur'un Tarihi
• Anamur'da Turizm
• Anamur'a Ulaşım
• Anamur'da Sosyal Hayat
• Anamur Tarım ve Toprak
• Anamur İlçe Haritası

                          SEVGİLİ TORUNLARIM

 

Her torunumuzun gelişi ailemizde ayrı bir sevinç kaynağı. Biz yaşlılara yaşam azmi, aile birliğimize taze kan, varlığımızı sürdürme, geleceğimizin zenginliği, umutlarımızın nevruzudur. Hayatımıza anlam katan özellerimiz, kan ve canlarımızdırlar. Dedelerin ninelerin ömürlerinin uzamasını etkileyen minik mucizelerdirler.

 

Tüm canlıların üremek, çoğalmak doğasın da vardır. Belki bizce duygu ve düşünceleri müphem ama bitkilerin yanından kök vermesi, hayvanların yavrulaması onlar için ne ifade eder anlayamıyoruz. Anlayamıyoruz derken şunu unutmayalım: yavrulu bir ineğin yavrusuna melemesi, koyun ve keçilerin meleşerek emişmeleri, yavrusu ölen bir hayvanın devamlı meleyerek yavrusunu araması, kedilerin, köpeklerin yavrularını tehlikeden korumalarını, oradan oraya ağızları ile taşımalarını, büyütebilmek için emzirmeleri, arıların da bir ana arı tarafından meydana getirilişini biliyor gözlemliyoruz.

 

Torunlar hayatın bize armağan ettiği KDV’lerdir. Mesuliyet ana babalara öpmek sevmek ninelere, dedelere. Onlar nine ve dedelerine Allah’ın verdiği en güzel kokan, kusurlarını göremediğimiz nadide çiçeklerdirler. Gençliklerinde geçim derdi ile uğraşırken kendi çocuklarını sevmeye zaman bulamayan ana babalar torunlarını bol bol sevip kucaklayarak içlerinde kalan o uhdeyi gerçekleştirirler. Zamanımızda da aynı hiç fark yok.

 

Eskiden tarla işi vardı, çocuklara ebe dede bakardı. Akşam yorgun ebebeyinler ancak dinlenmeye çekilirlerdi. Hatta çocuklar kendilerine bakanlara (anneanne veya babaanneye) anne derlerdi. Şimdi de kreşler, anaokulları. Aynen çocuklarına doya doya sarılamayan sevemeyen ebe beyinler, en güzel peltek konuşmalarına, paytak paytak yürüyüşlerini izleme, gözleme zevkinden mahrum, rızıkları için sabahtan akşama kadar çalışan anan babalar.

 

Dallarımın yapraklarısınız,

Yavrularımın uzayan tırnakları,

Taramaya doyamadığım,

Kestikçe uzayan saçlarısınız.

İlk göz ağrım Ayza’m

Özlemle, merakla,

Saydık günleri.

En güzeli şehirlerin,

Doğdun Nevşehir de.

Gelişinle uçurdun mutluluktan,

 

Oğul balımız sevgili Oğlum,

Erciyes beyazlar giymişti,

Anadolu’ya bereket yağıyor.

Her yer yağışlı, yağmur, kar,

Geldi müjdeli haber Kayseri’den.

Yaptık hazırlıkları düştük yollara,

Ulaştık, kavuştuk sevinçle.

Ahmet Kutlu Kaan’ımıza.

Şükrettik Allah’a

Gördüğümüz için bu günleri.

 

Kar çiçeğim, tatlım.

Yeşille mavinin buluştuğu,

Baharın güzelliği ile süslenen

Akdeniz sahili Bozyazı

O gün başka güzeldi.

Kelebeklerin uçuşu,

Kuşların ötüşü, arılar, uğur böcekleri,

Doğrusu o gün tabiat hareketli idi.

Çünkü sevgili Berfu,

Gelmişti dünyaya.

 

Kasım ayının otuzu

Nüfus sayımı var.

Nüfusu arttırmak gerek.

Yolcu yolda idi

Karşılandı hastanede

Haber verildi dedeye

İlave edildi haneye

Arttı Bozyazı nüfusu

Baba hanesi mutlu

Kavuşmuştu oğlana.

Hüseyin Kavuna.

 

Hava sıcak

Aylardan Ağustos

Haber geldi babaanneye

Hastane yolu güründü

Muayeneler olundu

Annesi ameliyathaneye

Merakla beklenirken kapıda

Uzattı babası oğlunu babaanneye.

Mutlu etmişti gelişi ile aileyi

Mehmet Günay.

 

Yolcu yolda anneanne uzakta,

Dede üzgün, hasta yatıyor.

Hayırlı haber bekliyorlar

Her çalan telefondan

On beş Mayıs

Beklenen mutlu haber sevindirdi.

Canımıza can kattı,

Unuttuk acıları bir anda.

Kucaklaşarak kutladık uzaklarda,

Fatma’mızın gelişini.

 

Her gelenle artarız

Mutluluklar tazelenir.

Aralık soğuktur kıştır,

Ama sevinçler ısıtır insanı.

İşte böyle soğuk bir günde,

Çağrı oğluş gelişi ile

Şenlendirdi evimizi.

İlaç oldu yatan dedeye.

 

Her torun bir tomurcuktur. Yeni tomurcukların anası babasıdır gelecekte. Gelenler atide bir uzantıdır. Ailenin yok olmasına, unutulmasına mani mihenk taşlarıdır. Aile dediğimiz birliğin fertleridir. Soydur, soyun idamesidir. Her yaşlı ağacın altında bir fidedir. O aileye gelecektir, güçtür. Yeni nesiller vermeye hazırlıktır. Kökü olmayan ağaç kurur, meyve vermeyen de yok olur.

 

“Kökü mazide kalan atiyim”der. Y.K.Beyatlı.

 

SEVGİLERLE DOLU, CIVIL CIVIL TORUNLAR ARASINDA SAĞLIKLI BİR HAYAT TEMENNİMDİR TÜM İNSANLARA…

 

Fatma ÖZDENİZ

Haziran-2015

• ESPRİSİ KALMAYAN DÜNYA
• EĞİTİME KORONA ENGELİ
• UNUTULAN ALIŞKANLIKLAR
• BİR BAHARI EVDE YAŞAMAK
• YALNIZ BİR BAYAMI NEDEN HAKETTİK?
• ANNELER GÜNÜNDE ANNEM
• KURU TEMİZLEMECİLİK
• VEFAKAR DOSTLAR
• DÜNYA KADINLAR GÜNÜ
• YÜREK ÜŞÜYOR
• ATATÜRK'ÜN EVİNİ GÖRMEK
• EVLİLİK SERÜVENİ
• V U R D U M D U Y M A Z L I K
• TABİATLA BAŞBAŞA YAŞANMIŞ ÇOCUKLUKLAR
• AKIL DEVREDEN ÇIKARSA
• HAYATIMIZA YÖN VEREN DİLİN MARİFETLERİ
• VATAN MİLLET AŞKI
• AYŞE (Şiir-Yazı)
• MOSTARI GÖRMEK
• İLGİ-ALAKA
• KAVGA
• BİR GEZİNİN ANLATTIKLARI
• İNSAN NELERİ İLE YAŞAR?
• NAZAR VE NAZARLIKLAR İNANCI
• DAĞLARIN SIRRI
• SEVGİLİ TORUNLARIM
• ÖĞRETMENLERİN BATI KARADENİZ BULUŞMASI
• ANAMUR'DAN, KOCAÇAY ve TOROSLARA
• MEZARLIKLAR (Kabristanlar)
• MAZİDE YAŞADIKLARIMIZ
• BİR KİTAP TANIYALIM (ÖMRÜM GEÇERKEN)
• TAKINTI (OBSESYON)
• İNSANI İNSAN YAPAN DEĞERLER
• ÖZLENEN GÜNLER
• ÖĞRTEMENLERİN KARADENİZ BULUŞMASI
• MUTLULUK DÜŞÜNCEMİZDE
• YAŞADIKLARIM
• YALNIZLIK
• MAZİDE KALANLAR GÜNÜMÜZDE OLANLAR
• VEFA ve NİSYAN
• UYKUM KAÇINCA
• O ANI YAŞAMAK

ANKET

Tüm Anketler