 | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
|
| |||||||||||||||||
Sponsor Alanı
Anamur SEDİR
Anamur SEDİR 1993-1994-Aralık 1993 1. Sayı-Ocak 1994 2. Sayı -Şubat 1994 3. Sayı -Mart 1994 4. Sayı -Mayıs 1994 5. Sayı SaatHİKÂYELER
İmran AKSOY HikâyeleriAna MenüSponsor Alanı
Ziyaretçi Bilgileri
HAVA DURUMU |
ÇOCUK EĞİTİMİNDE AİLELERE DÜŞEN GÖREVLER- II
19 May?s 2012, 18:59 Çocuklarımız dünyaya gelirken fiziki yapıları ile, ruhi yapıları ile çırılçıplak, elbisesiz, fikirsiz, bilgisiz, olumlu ve olumsuz hiçbir davranış sahibi olmadan gelirler. Onların kazanmış oldukları davranışların tamamı dünyaya geldikten sonra ailelerden, okullardan ve yaşadıkları çevrelerden alınır. Her aile çocuklarının iyi yetiştirilmesini ister. Ancak her ailenin çocuk yetiştirme yöntemi farklıdır. Bazı aileler çok sert disiplin yöntemi uygulayarak yetiştirir, kimisi döverek yetiştirir, kimisi de hiç ilgilenmeden ilgisiz bir boşlukta yetiştirir. Çok sert disiplin içinde büyüyen çocuklar sessiz, uslu, dürüst, ağırbaşlı… gibi görünürler fakat fırsat buldu mu hırçın, saldırgan, huysuz, alıngan bir kişiliğe sahip olurlar. Bununla birlikte aşırı hoş görü ile ve her dediği yerine getirilerek yetişen çocuklar ise sınırsız bir istek, doyumsuz bir bencillik, anlayışsız bir kişilik ve aşırı şımarıklık duygusu içine itilirler. Çocukları yetiştirirken ne çok katı kurallarla, ne de tamamen serbest bırakıp her dediğine evet diyerek yetiştirelim. Bir kere çocuk evin gerçeğini çok iyi bilmesi gerekir. Var olanın değerini bildiği gibi, yok olanın acısını da sıkıntısını da bilmelidir. Çocuklarımıza evin gerçeğini öğretmenin en uygun yolu: Onlarla aile meclisi oluşturup uyulması ve yapılması gereken kuralların birlikte çıkarılmasıdır. Yaşları ne olursa olsun aile meclislerinde çocukların da fikirlerini beyan etmeleri onları olumlu yönde geliştiren davranışlardır. Böylece çocuklar aile içindeki kuralları kavramış olur ve onu davranış haline getirirler. Hatta bu uyulması gereken kurallar bir kâğıda yazılarak herkesin görebileceği bir yere asılırsa çocukların bu kurallara daha çabuk uyum sağladıkları görülür. Çocuklar her zaman kendilerine değer vermemizi ve sevmemizi beklerler. Bu beklentilerine sevgi, alâka, ilgi, tatlı dil, güler yüz, ve mizahlı, güldürücü tavırlarımız ve davranışlarımızla karşılık vermeliyiz. Çocuklarımıza hitap ederken asla üzücü, küçük düşürücü, aşağılayıcı kelimeler ve hitaplar kullanmamalıyız. Deli, aptal, geri zekâlı, tembel, beyinsiz, zibidi… gibi kelimeleri kullanarak çocuklarımıza hitap edersek çok büyük yanlış yapmış oluruz. Bunun yanında neşelendiren, sevindiren, onurlandıran, yücelten…gibi kıymet takdir eden kelimelerin çocuklara hitap ederken kullanılması çocuk eğitim ve gelişiminde oldukça önemlidir. Çocuklarımızın bir eksik yanı olduğu zaman asla bir başkasıyla kıyaslamayalım. Falan kişinin kızı ve oğlu ile asla karşılaştırmayalım. Çocuklarımızı kendileri ve birkaç gün önceki durumları ile kıyaslayalım. Öncelikle iyi olan taraflarını hem öne çıkaralım, hem de övelim. Bazı insanlar için çocuğundan özür dilemek çok zor gibi olsa da yeri gelirse özür dilemek çocuğu iyi yöne sevk eder. Çocuklarımızı yetiştirirken ne aşırı sıkalım, ne de tamamen gevşek tutalım. Zaman zaman kurallar koymak, çocuğun bu kurallara uymasını kontrol etmek çocuğun geleceği açısından önemlidir. Çocuk eğitiminde yapamayacağımız ve yapmayacağımız bir isteğe söz vermeyelim. Söz vermişsek mutlaka yerine getirelim. Birden fazla çocuk olduğu zaman her çocuğa eşit davranmak ve eşit sevgi vermek gereklidir. Çocuklardan birinin yaptığını suç olarak görürken; aynı davranışı öbür çocuk yaparsa suç saymayalım. Eşler olarak çocuklarımızın önünde birbirimizle tartışmayalım ve birbirimizi kötülemeyelim. Ana kızına, baba oğluna veya ana oğluna, baba kızına: -Baban adam olmaz, -anan adam değil … gibi yanlış sözler sarf etmemelidir. Eğer çocukların önlerinde bu yanlışlar yapılırsa çocukların anaya-babaya karşı güvenleri kalmaz; analarını babalarını kötü gözle görmeye başlarlar. Eşler çocukların önlerinde birbirlerine karşı çok nazik davranmaları gerekir ki çocuklar da bu nazik davranışlardan nasiplerini alabilsinler. Bir diğer önemli davranış ise ana ile baba çocukların yapmış olduğu olumlu ve olumsuz davranışlar üzerinde farklı görüş beyan etmemeleridir. Birisi çocuğun yaptığı davranışı suç sayarken, öbürü haklı saymamalıdır. Birisi çocuğun yaptığı doğru derse, öbürü yanlış bile olsa çocuğun önünde fikir beyan etmeyip sonra görüşe bırakmalıdır. Çocuk eğitimi ve gelişiminde derslere çalışmak kadar oynamak haklarının da olduğunu unutmamalıyız. Yeme, içme, barınma… gibi oyun ve oynamak da çocukların asıl ihtiyaçlarındandır. ÇOCUKLARIMIZI HEM DİLİMİZLE, HEM DE BEDEN DİLİMİZLE SEVELİM Kİ GELECEKLERİ OLSUN. Bu haber 4526 defa okunmuştur.
|
Sponsor Alanı
SANATIN İÇİNDEN ; Sponsor Alanı
|
|||||||||||||||
|
0cak - 2012 / Her Hakkı Saklıdır / Kaynak gösterilip, sitemizin ilgili sayfasına link verilerek alıntı yapılabilir.
Yazıların sorumluluğu yazarlarına aittir-Site ticari olmayıp, kütüre hizmet eder. |
|||||||||||||||||
.jpg)
.jpg)
