MİDEYE OTURMAK, KİBİR VE GURUR
Görev vermek ya da almak, atamayla ya da halk tarafından seçimle olur. Atanan ya da seçilen kişi nasıl görevlendirilirse görevlendirilsin, o işte başarılı olacağı düşünülür. İşe layık olmadığı düşünülmez. O alanda bilgili ve yetkili olduğunun hesabı yapılır. Ancak makama geldikten sonra öyle olmadığı görülebiliyor.
Ömründe görmediği itibarı görüyor.
Birilerinin arkasına sığınarak görevini yapıyor.
Makam arabalarına biniyor.
Makam koltuklarına oturuyor.
Emrinde bir sürü bürokrat, memur, işçi, çevresi itaat edenlerle dolduruluyor.
Kısacası ömründe görmediği itibarı görüyor.
Ama yaptıklarına bakıldığı zaman, makamın o kişi tarafından doldurulamadığı, sindirilemediği görülüyor. Buna mideye oturmak denir. Yenilen bir şeyin sindirim zorluğu vermesi mideye oturmaktır. Mideye oturmak, verilen görevin, o kişi tarafından hazmedilememesidir.
Sindirim, “besin maddelerinin, vücudumuz tarafından kullanılabilir hale gelinceye kadar küçük parçalara bölünmesidir.”
Sindirmek ise, yenilen besin maddesini sindirim sisteminde gereken değişikliklere uğratarak kana karışabilir bir duruma getirmek, hazmetmektir.
Mecazi anlamda da kendine mal etmek, anlayışla karşılayıp benimsemektir.
Sindirimin normal şekilde olmaması ve bağırsakların az çalışmasına; halk arasında hazımsızlık denir.
Çevresindeki itaat edenlere davranışı normal olmayan yöneticilerin, makam, koltuk midesine oturmuştur denir. Bunun adı da hazımsızlıktır.
Hazımsızlık genelde insanların yiyip içtikleri yiyecekleri midelerinin hazmedememesinden kaynaklanan tıbbi bir rahatsızlıktır. Bazıları, çeşitli konularda kendilerine rakip olarak gördükleri kişilerinin başarılarını bir türlü kabul edememektedirler. Bu da mecazi anlamda, bir nevi hazımsızlıktır.
İnsanların, hiç beklemedikleri bazı olumsuzlukları, vefasızlıkları ve de riyakârlıkları hazmedemedikleri de olmaktadır.
Doğup, büyüdüğünüz kentinize, hiçbir karşılık beklemeden bir şeyler kazandırmak amacıyla yaptığınız çalışmaları, halkın takdirine rağmen ilgililer umursamıyorlarsa, onu da hazmetmeliyiz.
Yeni geçirdiğimiz yerel seçimlerden örneklendirir isek; kaybetmiş bir belediye başkanının, büyük heveslerle başlattığı yeni belediye binası tamamlandığında, yeni başkan oraya oturacaktır. Eski başkanın bunu da hazmetmesi gerekir.
Kibir ve gururda da hazımsızlık vardır. Kibir, büyüklük taslamak, kendini üstün görmektir. Kibirde, kişinin kendine farklı değer vermesi ve güçlü olduğunu sanması vardır.
Aslında kibir, büyük ve üstün olmaktan değil, olmamaktan ileri gelmektedir. Kibir, duyulan bir aşağılık duygusunun, bencillik ile kıskançlığın karışımından oluşmaktadır. Kibirli insanın mağrur davranışları, üstünlük tavırlarının artması, kendini çevresine emirler veren, saygısız bir konuma da götürebilir.
Yönetici, topluma önder, ölçülü davranan, alçak gönüllü, saygılı, tolerans sahibi, hırssız, paylaşımcı, ön yargısız ve ağırbaşlı kişidir. Kibir ve gurur, yönetici insanın da olmamalı. “Kibir ve paylaşmayı bilmemek bütün güzel özellikleri örter.”
Hazret-i Ebu Bekir(r.a) :
''Kibirden sakının. Topraktan yaratılıp yeniden toprağa dönecek olan bir varlığın kibirlenmesi, bugün var, yarın yok olan bir varlığın kendini beğenmesi ne kadar anlamsızdır'' buyuruyor.
Hoş kalın.
İsmet KADIOĞLU
Nisan 2014
Bu haber 2052 defa okunmuştur.
.jpg)
.jpg)
