BİR- İKİ –ÜÇLER
Gökyüzünün gri rengi de varmış,
Ben bunu niye görmedim daha önce?
Pembe mavi bulutlar şimdi nerede?
Kırlarda bayırlarda koşarken,
‘’Bir-iki-üçler; yaşasın Türkler,
Dört-beş-altı Polonya battı’’ derken,
Ne çabuk büyümüşüm erkenden.
Kapı çalıyor tak tak,
Uzaktan davul sesleri tam tam,
Havada uçuşan mermiler bam bam.
Savaş mı çıktı anne? Nedir bu hengame?
El sürdürmediğin kırmızı kaftan,
Neden şimdi benim üstümde?
Ne olur, yüzüm kapalı bindirmeyin ata,
Ya göremezsem gittiğim yeri,
Ya dönemezsem gittiğim yoldan geri…
Anladım ki,
Gökyüzü her zaman güllük gülistanlık olmaz,
Kuşlar her zaman şakımaz,
Çiçekler renk renk açmazmış.
Saçlar vaktinden evvel ağarır,
Beden zamansız yaşlanırmış…
Bazen çocuklar oyuncaklarla,
Bazen de hayat çocuklarla oynarmış.
Bir, iki, üçler yaşasın töreler,
Dört, beş, altı İnsanlık battı! …
İlknur BAKIŞ /İzmir, 2013
ilknurbakis@hotmail.com 
.jpg)
.jpg)
