• Anasayfa
• Anamur ve Türkler
• Anamurium'dan Anamur'a
• Anamur'un Tarihi
• Anamur'da Turizm
• Anamur'a Ulaşım
• Anamur'da Sosyal Hayat
• Anamur Tarım ve Toprak
• Anamur İlçe Haritası

                 

           5 NOLU İSTASYON

Hep umut var olarak indim vagondan 5 nolu istasyona. Etrafta ne gül vardı, ne de gülistan. Menekşe renginden sarıya bütün renkler hüsran. “Bunun bir anlamı olmalı” dedim kendi kendime… Ya çiçeğin aslı burada tüm çiçekler hicapta ya da bundan gayrı kavuşmak yok hayatta… Yavaş yavaş adımlarken ileri, gözümün önünden kayıverdi o peri… Kapılmak üzereydim dönülmez bir yeise, yeniden umut oldu hayal gibi güle benzer munise… Adına serap de istersen gördüklerimin, hayali bile güzeldi sevdiklerimin… Menekşe renginden sarıya…Laleden güle…

Bir sonraki istasyona şans bile vermedim ama çağırıyordu beni çağırıyordu tren. İçim burkularak ayrılıyordum ki istasyondan, gözlerim takılı kaldı bir diyar-ı gülün, bir aşk-ı suzanın gözlerine. Hani Dost Mevlana diyor ya “yakmak için yanmak lazım”. Bu gözlerde her ikisi de var. Yanmak bana düşecek… Önce gözle sonra sözle selamlaştık. Onca insanlar arsında beklendiğime dair bir işaret iz yoktu. Beklediğine dair, yandığına-yandığıma dair kısa ve öz “peh” diyecek söz yoktu… Ayak üstü konuştuk, konuştuk ondan bundan… Suya sabuna dokunmayan, aşkı sevgiyi anmayan kelimelerdi ağzımızda gevelediğimiz. Ama “bunları geç” der gibiydi gözlerimiz. Gözlere inat konuşmadı dillerimiz gerçeğe dair iki söz. Haydi sulatanım, diyar-ı gül aşk-ı suzanım; içim kor ateş köz çözebilirsen bu muammayı çöz…

Bir sonraki treni beklemek için geçirirken zamanı sen usul usul kayıverdin ana caddeye çıkan şoseye… Arkana bile bakmadan kınalı keklikler gibi uzaklaşıp gidiyordun. Bir kere bakmanı bekledim işaret vermek için, bir kere “bekle” demek için. Sana göstermek vardı aklımda “gözümdeki süsümü…”

Yoğun duygular içinde anladım tren kaçtı. Benim için hem tren kaçtı hem de menekşe renginden sarıya tüm renkler, diyar-ı gül, aşk-ı suzan, bir devr-i sultan kaçtı… Neyi kaybettiğimi anladım, bir de yakmak için yanmam gerektiğini… Ama hep umut var içimde… Umut… O umutla yanacağım… Yandığımı bileceğim, piştiğimi bileceğim, yine sana geleceğim.

Gelen bu trenle gideceğim bir sonraki istasyona bin bir umutla… Ya bir bekleyenim olursa… Renkler armonisinde umutla ya diyar-ı gül, aşk-ı suzanım, devr-i sultanım gelirse… Gelir elbet, gelir elbet piştiğimi bilirse… 

Veli BİLİCİ

veli.bilici@hotmail.com

• "EĞİTİM İŞ; TEŞEKKÜRLER"
• EĞİTİMCİLER, SÖZDE BİLİM ADAMLARI NEREDEYDİNİZ?
• PROF. DR. MUSTAFA AYDIN HOCA VE HOŞGÖRÜ
• SULTANIM (Şiir)
• BEBEKTEN MESAJ SİZE! (Şiir)
• BEN GELDİM, İSTASYONDAYIM
• KIR ÇİÇEĞİ
• MÜFETTİŞSEN; SENDİKAN TEM-SEN
• MOBBİNG BUNUN NERESİNDE?
• NOKTA NOKTAM
• DÖRT YILDA DÖRT DEFA
• ELLERİM SİZİN ELLERİNİZ GİBİ OLDU
• HAKKIBEY BEY, İSTASYONLARDAYIM!
• IĞDIR İLKOKULU - ORTAOKULU KÜTÜPHANESİ
• MUHSİN YAZICIOĞLU'NUN AĞIDI
• YİNE Mİ SEN, TEMSEN?
• 6 NOLU İSTASYON
• 5 NOLU İSTASYON
• EĞİTİM GÖNÜLLÜLERİ GÖNÜLLERDEYDİ
• SUÇLU KİM?
• 4 NOLU İSTASYON
• 3 NOLU İSTASYON
• 2 NOLU İSTASYON
• 1 NOLU İSTASYON
• YABANCI DİL ÖĞRETMENLERİMİZ...
• İSTASYONLARDAYIM
• ALADAĞ'IN ÇALIKUŞLARI
• BİR SENEDE BİR GÜN YETMEZ KADINA
• EĞİTİMDE; BİZ NERDE HATA YAPTIK?

ANKET

Tüm Anketler