• Anasayfa
• Anamur ve Türkler
• Anamurium'dan Anamur'a
• Anamur'un Tarihi
• Anamur'da Turizm
• Anamur'a Ulaşım
• Anamur'da Sosyal Hayat
• Anamur Tarım ve Toprak
• Anamur İlçe Haritası

                                   KARDELEN

Kayadibi Köyü... İlk duyduğumda bu ad bana taşın altı gibi bir çağrışım yapmıştı. İlkokuldayken de öğretmenim bana "Hangi taşın altını kaldırsam karşıma sen çıkıyorsun" derdi. Ancak tüm bunlar gerilerde kalmıştı. Burası, benim görev yapacağım köyün adıydı. Kayadibi Köyü İlkokulu...

Hakkari İli, Uludere İlçesi, Türkiye-Irak sınırında bir yer. Gitmeliydim. İstifa edemezdim. Bir meslek heyecanım, kurmuş olduğum bir dünyam vardı. İlçeye gittiğimde ilk bürokratik işlemlerle karşılaştım. Nüfus kâğıdı örneği, fotoğraf, mutemet dilekçesi istediler verdim. Mutemet dilekçesine pek aklım ermedi. Çünkü benim özlük haklarımı alabilmesi için, yerime vekil tayin ettiğim kişiyi ben seçmemiştim. Ama sanki ben seçmişim gibi "yerime mutemet tayin ettim" diyor ve imzalıyordum. Nasıl bir sistemse, seçmeden seçiyormuşum?

Bürokratik işlemlerden sonra, benim gitmemle görevi son bulacak olan "vekil öğretmen" le yola çıktık. Bir hayli güçlükler içinde köye ulaştık. Vekil benim istifa etmem için bana hep işin zor yönlerini gösteriyordu. Vekil okulun kapısının anahtarını kapı üzerinden sakladığı yerden aldı, okulu açtı, içeri girdik. Okula ve sınıfa benzer hiç bir şey yoktu. İş başa düşmüştü... Ne demişti lisede hocamız Turgut AKAN, "Arkadaşlar sizler birer eğitim neferisiniz, köye önce siz gideceksiniz, sonra yol, su, elektrik gelecek... Komutanın berlerine "size ölmeyi emrediyorum" demesi gibi....

Akşam ağanın adamı geldi. Yarı Türkçe yarı Kürtçe aksanı ile "Ağa çağırıyor" dedi.

Vekil bana işaret ederek kulağıma eğildi, "burada ağanın dediği olur, gidelim" dedi. Ağanın evine gittik. Oturduğu yerden "HOŞ GELDİNİZ MUALLİMLER" dedi. Yer gösterdiler, oturduk. Yedik-içtik. Sonra sanki iş konuşmaya gelmişti. Ağa bana dönerek "sizler burada yenisiniz, bizde gadin kısmı okula gitmez." Gadin dediği kız çocuğu idi herhalde... "Ayrıca bu köy bizim hanemizdir. Buraya yiyecek, içecek, yatacak bişey getirmeyin. Getirirseniz bize hakaret olur. Burada kalırsınız" dedi.

Bizim seçme hakkımız yoktu. Ağa ile birlikte kalmaya mahkûm olmuştum. Ne yapabilirdim. Bir yanda ağa, diğer yanda PKK (laneti)… Irak sınırında bir mezrada buzlar çözülünceye kadar şehre inemezdim. Bir gün bana on yıl kadar uzun geliyordu. En rahat zamanım gündüzleri okula gittiğimde oluyordu. Sıra ve masa görüp öğretmen olduğumu hatırlıyordum. Önce Kürtçe öğreniyor, sonra Türkçe öğretiyordum.

Ağa'da üç ay kaldım. Ağa resmiyeti kaldırmaya başladı. Artık yemeğimi kızı “KARDELEN” getirmeye başladı. Bu iyilik belirtisi değildi... Nihayet korktuğum başıma gelmeye başladı. Kardelen Kürtçe bana bir şeyler söyledi, biraz yılıştı. Ben kurtulmanın yolunu arıyordum. Yine ağa emri vaki yapmadan ilk adımı ben atayım dedim. Bir gün ağaya "sana bir şey söyleyeceğim ama törelerimize aykırı o nedenle diyemiyorum" diye bir mahcup delikanlı rolü yaptım. Zaten ağa bekliyor, gözleri parladı. "Söyle oğlim" dedi. Bir oh çektim. Töreye göre oğlum demesi iyiye işaretti. "Ben sizinle akraba olmak istiyorum, ama bu işi büyüklerimizin yapması gerekiyor. Müsaade ederseniz yarın memlekete gidip onları göndereyim" dedim.

Ağa "tamam oğlim" dedi. Oturduğu yerden kalktı. "Hatço, Eşo, Fado buraya gelin" diye hanımlarını çağırdı. Hanımlara "Ben Kardelen'i Muallime veriyorum. Meho'ya, Alo'ya söyleyin. Yarın kızağı, katırları hazırlasınlar. Muallimi şehire indirsinler. Muallim gidip düğürleri gönderecek. Kardelen'de buraya gelsin." dedi.

Ailesini toplandı. Oturduğu yerden kalktı, bende kalktım. Ben onun elini öptüm. O'da benim alnımdan öptü. Sabahleyin kalktım. Kızak ve katırlarla zar- zor şehre indik. Ağa'nın adamları geri döndü. Ben memleketim olan Amasya'ya gittim. Hiç geri dönüp bakar mıyım? Kayadibine de.., Kardelen'e de... Kaçış o kaçış...

İşte benim ilk meslek yaşantım...

Fikret SÜREN

• KARDELEN
• ANA-DOLU... ANADOLU...
• HER EV BİR VATANDIR
• BADEM GÖZLÜ (İlk Yazı)

ANKET

Tüm Anketler