• Anasayfa
• Anamur ve Türkler
• Anamurium'dan Anamur'a
• Anamur'un Tarihi
• Anamur'da Turizm
• Anamur'a Ulaşım
• Anamur'da Sosyal Hayat
• Anamur Tarım ve Toprak
• Anamur İlçe Haritası

                

                

        DİZİ SARMALI

İster aptal kutusu deyin, ister izlemiyorum deyin, ister her gün saatlerinizi onun karşısında geçiriyor olun fakat bir tane gerçek var; televizyon bizim aynamız. Tabi televizyon denince akla, en fazla vakit çalan diziler gelmekte. Beğenin ya da beğenmeyin diziler bizim gerçeğimiz oldu. Nasıl cep telefonsuz, internetsiz bir hayat düşünülmezse, diziler olmadan da bir hayat sürmek, vakit geçirmek zor, çok zor.

Siyah-beyaz, tek kanallı TV döneminde ilk Amerikan dizileri girmişti evlerimize. Hayatlarımızı baştan sona değiştirebilecek izler bırakmıştı. Sonraları renkli yayına geçişle birlikte “arkası yarın” formatında bitmek tükenmek bilmeyen Brezilya dizileri ile tanıştık. Aşkın, intikamın, entrikanın; tarihin ve yaşanan coğrafyaların ötesinde; insanlığın ortak dertleri olduğunu öğrendik. Yine zengin ve fakirin bitmeyen mücadelesinin, dünyanın her tarafında benzer sonuçlar doğurduğunu gördük.

O zamanlar Türk dizilerinin bir gün Amerikan ve Brezilya dizilerinin yerini alacağını hatta onları kat be kat geçeceğini; dev bir sektör haline geleceğini kimse öngöremezdi. Her biri bir film uzunluğu ve kalitesinde çekilen diziler; bugün dünyanın her köşesinde, bir ihraç malzemesi ve tanıtım aracı olarak ilgi görmektedir. Zamanında yabancılara duyduğumuz hayranlık şimdi bizim oyunculara ve dizilere gösterilmektedir. Her ne kadar set işçilerinin, oyuncuların uzun ve yorucu çalışma koşulları; kötü olsa da, diziler kanalların ve izleyicilerin işine gelmekte. Kanallar para kazanmakta, izleyiciler ise görmek ve yaşamak istedikleri hayal dünyasında ucuza vakit geçirmekteler. Hemen her TV izleyicisinin zevkine ve isteğine uygun dizi bulmak mümkün, ancak zaman geçtikçe konu sıkıntısı artmakta, reyting canavarı dedikleri, ne işe yaradığı belirsiz bir ölçüm tekniğinin kurbanı olmamak uğruna çoğu kez tekrara düşürmekte; adliye-hastane-hapishane üçgeninde, şiddet sarmalı içinde zaman öğütülmektedir.

Tutkulu bir dizi izleyicisi olmadım ama ne olup bittiğine de şöyle ucundan kenarından bakarım. Eğer yöremizde, yakınımızda çekilen (Adana-Tarsus-Mersin) diziler olursa, doğanın güzelliğini, tanıdık bildik yerleri birde dizi penceresinden görmek uğruna; yöre dizilerini tercih ettiğim olmuştur. İşte Dila Hanım dizisi de bunlardan biridir. Gerek sinema filminin (Kadir İnanır –Türkan Şoray) gerek eser yazarının (Necati Cumalı) bilinirliği, gerek dizi müziğinin güzelliği; hele hele ilk bölümün o muhteşem duygusallığı, beni hayatımda ilk kez bir dizinin tüm bölümlerini izlemeye yöneltti.

Ne yazık ki; ticari kaygılar ve reyting hazretleri uğruna uzadıkça uzayan ve son bölümlerde iyice bozulmaya başlayan dizi; 18. bölümde duvara toslayarak en azından benim için izlenme hakkını kaybetti.

Bakın 18. bölümde 150 dakika içine neler sığdırılmış: Deniz kenarında tabancayla öldürmeye teşebbüs, konağın kızının ahırda intihar teşebbüsü, lokantada küfürleşme ve ardından kavga, konağın hizmetlisinin, konağın gelinine şantajı, hastanede boğarak öldürmeye teşebbüs, konağın gelinin eşini aldatma sahnesi, rakip ailenin kahyasının karşı konağın hanımağasına şantajı, aynı konağın eltilerinin birbirlerine şantaj girişimleri… Defalarca hastane, adliye görüntüleri ve bölüm sonunda gelen tutuklama sahnesi.

Gel de şimdi, Türk dizileri için kaygılanma. Silah, adliye, hastane, hapishane, yaralanma, entrika, şantaj, şiddet, cinayet, tecavüz, aldatma, soygun, yalan, kavga ve yine silah, silah, silah… Lütfen bizi bu girdaptan biran evvel kurtarın!

 

 

Bekir ZORBA

bzorba66@hotmail.com

ANKET

Tüm Anketler