Mehmetçik (Şiir)

              

 

                           

              Mehmetçik

Bize, siz kimlersiniz diye soran,

Biz, Mehmetçiğiz dağları oynatan.

Bilmezler hiç bizi, okurlar meydan,

Biz, Türk’üz tüm dünyaya korku salan.

 

Ayrı düşmüş dosttan, yardan, anadan,

Kara sevdası bu, inmez dağlardan.

Duramazlar, emirleri Ata’dan,

Hepsinin ağzında ‘Önce vatan!’

 

Mektup gelir Mehmet’e memleketten.

Sıkılmaz, sakınmaz olduğu yerden.

Hepimiz için uzak evlerinden,

Şikâyet etmez bu deliler gurbetten.

 

Şafak daralır güneşin gözünden,

Ayrılmaz bir an, tetik ellerinden.

Parlar gözleri karanlık geceden,

Bitmeden ayrılmaz, nöbet yerinden.

 

Gözü görmez dağda buzu, ateşi,

Karda yürür de, belli olmaz izi.

Görevde düşünmez asla kendini,

Mermilerin önünde hep bedeni.

 

Namlunun ucunda görür nefesi,

Taşır kalbinde yaşatma hevesi,

Savaşır olmasa bile mermisi,

Var olsun diye bu yüce milleti.

                                        Alper ARSLAN